दीपक _dīpaka

दीपक a. (

-पिका f.) [दीप्-ण्वुल्]

1 Kindling, inflaming.

-2 Illuminating, making bright.

-3 Illustrating, beautifying, making illustrious.

-4 Exciting, making intense; सामवादाः सकोपस्य तस्य प्रत्युत दीपकाः Śi.2.55; Pt.3.28.

-5 Tonic, stimulating digestion, digestive.

-6 Skilful in managing a lamp.

-कः 1 A light, lamp; तावदेव कृतिनामपि स्फुरत्येष निर्मलविवेकदीपकः Bh.1.7.

-2 A falcon.

-3 An epithet of Kāmadeva (also दीप्यक).

-4 N. of several plants (Mar. ओंवा, जिरें, चित्रक, कांदा, मोरशेंडा)

-5 N. of a Rāga.

-5 A kind of measure.

-कम् 1 Saffron.

-2 (In Rhet.) A figure of speech in which two or more objects (some प्रकृत 'relevant' and some अप्रकृत 'irrelevant') having the same attribute are associated together, or in which several attributes (some relevant and some irrelevant) are predicated of the same object; सकृद्वृत्तिस्तु धर्मस्य प्रकृताप्रकृतात्मनाम् । सैव क्रियासु बह्वीषु कारकस्येति दीपकम् ॥ K. P. 1; cf. वदन्ति वर्ण्यावर्ण्यानाम् धर्मैक्यं दीपकं बुधाः । मदेन भाति कलभः प्रतापेन महीपतिः ॥ Chandr.5.45.